Zó wordt het Puzzel- en Kleurboek gebruikt bij emotie verwerking
Uit de praktijk …
Op het raam is een gekleurde vis geplakt. Met een lief gezichtje en vrolijke kleurtjes versierd.
Het is één van de werkjes die gemaakt is tijdens de creatieve therapie bij Sanne. Als creatief therapeut bij Parlan helpt ze kinderen bij het verwerken van hun emoties.
De vis is eigenlijk een kleurplaat uit het Puzzel- en Kleurboek van Goodwill. Uitgezocht, uitgeknipt en overgezet op raamstickerfolie. Mooi ingekleurd, uitgeknipt en een prachtige raamsticker is het resultaat. Het is een voorbeeld van wat kinderen maken bij Sanne terwijl ze tegelijkertijd werken aan hun doelen.
Creatief bezig zijn
Kinderen en jongeren tot 18 jaar komen bij Sanne als er problemen zijn in hun gedrag. Of wanneer ze een trauma hebben opgelopen, ergens in vast lopen of hun zelfbeeld willen versterken. Als de hulpvraag duidelijk is kan creatieve therapie ingezet worden. Bijvoorbeeld bij het verwerken van emoties, het aanleren van nieuwe vaardigheden, het bespreken van gebeurtenissen of emotie- en impulscontrole. Voor kinderen kan het heel moeilijk zijn om te verwoorden wat ze voelen en wat iets met ze doet. Creatieve therapie is bezig zijn met je handen waarbij lichaamstaal heel veel antwoorden geeft. Sanne helpt kinderen vervolgens om zich makkelijker te kunnen of durven uiten. Sanne vertelt: “De eerste kennismaking vindt plaats bij het intakegesprek. Daar wordt veel besproken met het kind en met de ouders. Om kinderen dan wat afleiding te bieden liggen er altijd een paar Puzzel- en Kleurboeken op tafel. Zo kunnen kinderen bezig zijn en tegelijk luisteren naar wat er wordt besproken.”
Pittige trajecten
De vervolgafspraken zijn meestal met het kind alleen. Sanne: “Eerst is er tijd nodig om vertrouwd te raken met elkaar. Het is noodzakelijk om een relatie op te bouwen waarbij het kind zich durft te openen. Ik probeer er snel achter te komen wat een kind leuk vindt. Hier zoek ik creatieve werkjes bij denk aan kleuren, verven, knippen. Een leuke opdracht zorgt voor een ontspannen sfeer en dat maakt het makkelijker om bij de kern te komen. Een gedragsverandering kost tijd. Gemiddeld duurt een traject bij mij tussen de 6 maanden en 1,5 jaar. En vaak zijn het pittige trajecten waarin veel verwerkt moet worden. Samen met hulpverleners van andere disciplines wordt regelmatig geëvalueerd: wat werkt, wat is nog nodig.”
Lichaamstaal
“We gaan altijd samen aan de slag. Door zelf ook te gaan kleuren of knippen creëer ik gelijkwaardigheid, voelt een kind zich beter op zijn gemak en niet bekeken. Want ga dat bij jezelf maar na, als iemand op je vingers kijkt wanneer je bezig bent, voelt dat heel ongemakkelijk. En als we zo samen bezig zijn hebben we een gesprek en observeer ik wat een kind zegt, doet en met welke lichaamstaal. Non verbaal is er heel veel informatie te zien. Werken met een lijmpistool bijvoorbeeld, dat vinden veel kinderen spannend en eng. Ik signaleer wat ze doen en kijk of en wanneer ze om hulp vragen. Dat koppel ik weer terug en probeer het te vertalen naar een situatie waar ze mee te maken hebben.”
Boosheid
“Met een 9-jarige kan ik al veel bespreken. Samen nemen we de afgelopen week door, wat ging goed, wat vond je moeilijk. Wat was het moment dat je enorm boos was en wat was het moment dat je het meest gelukkig was. Zo kan een kind zijn emoties uiten. Is er veel boosheid? Dan schrijven we dat op een briefje. En krassen er met wasco doorheen. Daar maken we vervolgens een prop van en het kind mag er letterlijk mee gooien. Zo gooit het de boosheid van zich af. Daarna vraag ik of het oplucht. Heel vaak is dat het geval. Dan geef ik ze de tip mee om dat thuis ook te proberen. Voel je boosheid? Kras een papiertje vol, maak een prop en gooi het van je af. En vertel me hoe het gaat als je dat thuis doet.”
Succeservaring
“Voor een kind had ik een sudoku uit het Puzzel- en Kleurboek klaar gelegd. Dat was nieuw voor hem, een echte uitdaging dus. Met eerst weerstand want: ik kan dat niet. Toch samen geprobeerd en dan blijkt dat het toch lukt. Dat is een succeservaring die blijft hangen. Voor een volgende nieuwe situatie weet hij dat hij veel meer kan als hij om hulp durft te vragen.”
Een goed gevoel
Het allerbelangrijkste vindt Sanne dat de kinderen de sessie bij haar positief afsluiten. Ze mogen niet na 45 minuten de ruimte verdrietig verlaten. En dat lijkt te lukken zegt Sanne: “Kinderen geven soms aan dat ze vaker dan 1x per week willen komen. Door samen dingen te doen en te praten geef je het gevoel dat ze worden gezien en gehoord. Alleen dat helpt de kinderen al enorm!”
Een kadootje
“In de wachtkamer ligt altijd een stapeltje Puzzel- en Kleurboeken. Het is fijn om kinderen iets te kunnen aanbieden terwijl ze wachten. Als kinderen lekker bezig zijn krijg ik soms de opmerking dat ze het boek wel mee naar huis zouden willen nemen. En dan is het superfijn om te kunnen zeggen dat dat mag. Net als dat ik het boek aan sommige kinderen mee geef omdat ze er echt wat aan hebben, zo kan ik ze positief verrassen. En dat voelt als een kadootje. Zowel voor de gever als de ontvanger.”
Meer informatie over emotionele problemen bij kinderen is te lezen op de website van Parlan.
Gepubliceerd op 7 maart 2024
Wilt u maatschappelijk betrokken ondernemen? Doe mee met Goodwill, zo geven we samen kleur aan de zorg!
In de media
